Aby wszcząć postępowanie o alimenty należy złożyć wniosek lub pozew do sądu o ich przyznanie. Obowiązek ich płacenia dotyczy rodziców, którzy zgodnie z prawem powinni utrzymywać dziecko aż do momentu jego usamodzielnienia się. Alimenty mogą zostać przyznane w wyroku alimentacyjnym bądź orzeczone podczas sprawy sądowej. Od czego zależy ich wysokość? Do kiedy przysługują świadczenia na dziecko?
Czym są alimenty na dziecko?
Alimenty na dziecko to obowiązkowe świadczenia, do których zobowiązani są rodzice względem dziecka, które nie jest w stanie samodzielnie się utrzymać. Obowiązek alimentacyjny obejmuje środki związane z wychowaniem, wykształceniem i zaspokojeniem wszystkich potrzeb życiowych.
Wyróżniamy kilka rodzajów alimentów, takich jak:
- dobrowolne,
- na matkę dziecka bez ślubu,
- na nienarodzone dziecko,
- na dziecko małoletnie,
- na dziecko pełnoletnie.
Jak długo płaci się alimenty na dziecko?
Według Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego rodzice są zobligowani do dostarczania swojemu dziecku środków utrzymania dopóki nie będzie mogło ono utrzymać się samodzielnie. Obowiązek ten nie ustaje w momencie uzyskania przez małoletniego pełnoletniości. W przypadku, gdy dziecko ukończyło już 18. rok życia, jednak nadal kontynuuje naukę i nie posiada żadnych źródeł dochodu, rodzice powinni łożyć na jego utrzymanie. Prawo do alimentów nie kończy się, gdy dorosłe już dziecko nie ma możliwości podjęcia pracy z powodu choroby bądź niepełnosprawności.
Od czego zależy wysokość alimentów na dziecko?
Wysokość alimentów jest zależna od usprawiedliwionych kosztów utrzymania i wychowania dziecka oraz majątkowych i zarobkowych możliwości rodziców, a więc muszą oni zapewnić dziecku godny poziom życia, na takiej samej stopie życiowej, na jakiej sami żyją.
Kwota świadczeń jest uzależniona zatem od dwóch czynników – od tego ile dziecko potrzebuje oraz ile rodzic jest w stanie łożyć. Nie mówimy tutaj jednak o faktycznych zarobkach rodziców, tylko o możliwościach zarobkowych, które są związane bezpośrednio z wykonywaną pracą, wykształceniem czy umiejętnościami. Mimo że obowiązkowi alimentacyjnemu podlegają oboje rodziców, kwota utrzymania dziecka nie jest dzielona na pół, ponieważ składają się na to nie tylko pieniądze, lecz także codzienna opieka. Z tego względu na rodzica niemieszkającego z dzieckiem przypada wyższa kwota.
W zakres świadczeń alimentacyjnych wchodzą m.in.:
- wyżywienie,
- nauka (podręczniki, przybory, wycieczki, składki klasowe, obiady),
- opieka medyczna (wizyty u lekarza, leki),
- mieszkanie,
- koszty dojazdów do szkoły i na zajęcia dodatkowe,
- ubrania,
- kosmetyki,
- rozrywka,
- wyjazdy np. wakacyjne.
Wysokość alimentów na dziecko nie jest ustalana na zawsze. Oznacza to zatem, że świadczenia mogą być podwyższane lub obniżane stosownie do okoliczności. Do zmniejszenia alimentów może dojść w przypadku np. obniżenia możliwości majątkowych i zarobkowych rodzica bądź jego niezdolność do pracy.
Jeżeli dziecko jest niepełnosprawne lub chore, na wysokość alimentów mają wpływ także inne świadczenia, takie jak renta, a więc są one brane pod uwagę podczas ustalania konkretnej kwoty, którą ma łożyć rodzic na utrzymanie dziecka.
Podsumowanie
Wysokość alimentów zależy przede wszystkim od możliwości zarobkowych i majątkowych rodzica, zaspokojenia potrzeb dziecka oraz zapewnienia mu wykształcenia i opieki. Nie ma ustalonej jednej uniwersalnej kwoty świadczeń na dziecko w konkretnym wieku, ponieważ jest ona zależna od poziomu życia dziecka przed rozpadem związku rodziców. Małoletni ma prawo żyć na takiej samej stopie, jak jego rodzice, a więc w sytuacji, gdy są oni zamożni, można się spodziewać wyższych alimentów. W szczególnych przypadkach, takich jak ciężka choroba rodzica, świadczenia będą zdecydowanie niższe.